ధూమపానం..

ఎంత వలదన్నా వినదీ పాడు మనసు

పదే పదే కావలంటుంది వచ్చాక ఓ వయసు

పని వత్తిడిలో చురుకుగా ఉండాలన్న తలంపు

అంతలోనే తోటి స్నేహితుడి నుండి బయటకు పిలుపు

వెనువెంటనే ఆ”పని” కొరకు తడుతుంది మది తలుపు

ఆ కొద్ది క్షణాలు నిగ్రహించుకోలేని ఓర్పు

ఆస్వాదిస్తూ అంబరినంటే విరజిమ్మిన ఆ తెలుపు

కాయమును కాటికి తీసికెల్లేటి ఆకారు నలుపు

కాలగమనంలో ఒక్కో అవయవం రూపు మాపు

పని కాగానె అదో తీయనైన అలుపు

ఇది నీ జీవనగమనంలో నీకు తెలియని మలుపు

పిదప జీవిత విచ్చిన్న దశకు చేరువవుతున్నానేమోనన్న నిట్టూర్పు

చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకున్న చందాన ఆ పై పెదవి విరుపు

నేటికైననూ మించినది లేదు చివరకు

కావాలి కనువిప్పు ..కనుమరుగవ్వాలి ఆ తప్పు

నీకు నీవే నీకై ఇచ్చుకునే తీర్పు ..రావాలి నీలో మార్పు..

విరమించు ధూమపానం.. విహరించు ఇక స్వర్గధామం