పెళ్ళి చూపులు

ఎన్నో ఒడిదుడుకులు మన జీవిత పుష్కరాన..

 ఎప్పటికీ మరవలేను ఏ చిన్ని జ్ఞాపకమైనా..

 ఇప్పటికీ గుర్తే పెళ్ళి చూపుల్లో నిను చూసిన తరుణాన..

 లేని సిగ్గు దొంతరలు అలుముకొన్న ఆ నగుమోమున..

 రాని గంభీరతనాన్ని పులుముకొనాలన్నా... చూపలేని ఆ నెలవంకన..

 చెరగని చిరునవ్వుని ఆపాలన్న నీ వ్యర్థప్రయత్నాన్ని

 విరమించి ..దాచలేని దరహాసంతో దరిజేరిన నిను చూసి

 లిప్తపాటు విభ్రాంతుడనై మది తేరుకొని కనులు మూసుకొన్న..

 నా మదిలో కొటి వలపుల తలపులు రేపి నిను చూడకూడదు

అన్న క్షణాలను మటుమాయంజేసి కన్నెత్తి చూడాలని పన్నెత్తి పలకరించాలని

 క్షణకాలం తటపటాయించి .. కాటిక దిద్దిన ఆ కళ్ళని ఆడిగా..కాటాక్షించే మీనాక్షివి నీవేనా అని?

 మెరుగులు దిద్దిన నీ మేనును అడిగా దివినుండి దిగొచ్చిన దివ్యభారతివా అని?

 తడి ఆరని నీ పెదవులనడిగా మచ్చ ఎరుగని ఈ చంద్రుడిని ఎచటనైన కాంచావా అని?

 ఉలుకు పలుకూలేక నన్నే క్రీగంట చూస్తున్న నీ కనుపాపని అడిగా..మీ పాపకు నే నచ్చానా అని?

 మౌనంగా చిరునగవుతో నీ అమోదముద్రని అందజేసిన నీ మనసుకు చెప్పా ఈ రేరాజు నీవాడేనని..