నైజం..

నాడు అవే కళ్ళు చూసీ చూడంగానె వర్షించేవి

నా మాటల పాటలకై పరవశించేవి

నాడు అవే అధరాలు అందీ అందకుండా ఉన్నట్టు తొణికిసలాడెవి

నా పెదాలతో తగవుకై పరుగులు తీసేవి

నాడు అవే చేతులు కౌగిలి గుమ్మం దగ్గర కాపు కాచేవి

నే కన్న కలల కౌగిలి వాకిట కమ్మని కబుర్లు చెప్పేవి

 నాడు అదే గొంతుక కొత్త భాష్యంతో వింత గొలిపేది

నే చూడని ప్రపంచాన్ని నాకు చూపేది

కాగా కాల గమనంలో అహం మాటున నేడు కనుమరుగైనది ..

ఇదీ మనిషి నైజం….విధి చెప్పే వింత నిజం