అలనాడు
యవ్వనపు పొలిమేరలు దాటుతున్న సమయాన
హృదయ కంపనలకు భాష్యం తెలియని తరుణాన
తనలో మెరిసిన మెరుపు తాలూకు భావాలకు అర్థం వెతికా.
మట్టిలో పుట్టిన మాణిక్యమనో ..బురద నుండి జనించిన తామరయనో
మిడిసిపడే దీపాల చదువరుల నడుమ మిణుగురులా చేరి
కన్నీటిపొరల్లో కష్టాలని దాచుకొని
గుండెలచాటున ఆకలిని చంపుకొని
ఎండమావులలాటి గమ్యానికై
చీకట్లో దారులు వెతుకుతూ
నింగే హద్దుగ విద్యే ముద్దుగా
నిదుర తన నిదుర మరిచేలా
స్వేదము చిందించిన సేద్యగాడు ...
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి